Ikona Święty Wojciech napisana według tradycyjnej technologii, na desce lipowej ze szpongami (15 x 20 cm), na gruncie kredowo – klejowym, malowana techniką tempery jajowej. Tło złocone szlagmetalem, nimb złocony złotem płatkowym 23 ct, asystki (złote kreski) wykonane złotem transferowym 23 ct.
Św. Wojciech urodził się 956 r. w Czechach, w rodzinie książęcej. W czasie edukacji w Magdeburgu przyjął w bierzmowaniu imię Adalbert, którego później używał – stąd w Europie czci się go jako św. Adalberta. W 981 r. przyjął święcenia kapłańskie, a 983 r. został biskupem Pragi. Żył ascetyczne, dbał o ubogich, bogatych wzywał do nawrócenia. W 990 r. w Rzymie złożył profesję zakonną i przez 3 lata był benedyktynem. Po powrocie do Czech, wkrótce wyjechał do Polski, na dwór Bolesława Chrobrego. następnie pełnił misję nawracania pogan w Prusach. Zginął śmiercią męczeńską w wieku 41 lat. Został pochowany w Gnieźnie. Kanonizowano go w 999 r. Jest jednym z głównych patronów Polski. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 23 kwietnia.
Na ikonie św. Wojciech został przedstawiony według używanego od czasów starożytności chrześcijańskiej kanonu ikonograficznego. W kanonie tym postać hierarchy ubrana jest w szaty biskupie. Charakterystycznym elementem jego stroju jest omoforion. Jest to biały szeroki pas z krzyżem na ramionach, na piersiach i na plecach – symbol owcy, którą pasterz bierze na ramiona. Tak przedstawia się na ikonach wszystkich świętych biskupów. Czerwony kolor szaty wierzchniej symbolizuje męczeństwo św. Wojciecha, a biel szaty spodniej – jego świętość. Na znak, że umarł śmiercią męczeńską jest ukazany z krzyżem w prawej ręce. W lewej ręce trzyma księgę Ewangelii, symbol Słowa Bożego i nauczania biskupiego. Tonsura (ogolony czubek głowy) oznacza jego przynależność do zakonu benedyktynów. Złote tło oraz nimb wokół głowy, symbolizują Bożą światłość, świętość, przynależność do świata wiecznego, nadprzyrodzonego.
Poczytaj o Świętym Wojciechu